Ο δάσκαλος που μετέτρεψε το υπόγειο του σπιτιού του σε μουσείο

Ένας δάσκαλος στην παλιά πόλη της Ελευθερούπολης, του δήμου Παγγαίου έβαλε στόχο της ζωή του να διατηρήσει ζωντανές τις σχολικές μνήμες και εικόνες που συνοδεύουν τις αναμνήσεις χιλιάδων μαθητών.

Πρόκειται για τον Βασίλη Βεργόπουλο που με την υπομονή του αλλά και το μεράκι του μπόρεσε να μετατρέψει τον ισόγειο χώρο του σπιτιού του σε ένα ιδιότυπο μουσείο.

Το μικρό μουσείο που φιλοξενεί μια μεγάλη συλλογή σχολικών αντικειμένων, την οποία συγκέντρωσε ο ίδιος με κόπο και προσπάθεια τα τελευταία είκοσι πέντε και πλέον χρόνια είτε αγοράζοντάς τα, είτε μέσα από δωρεές, είτε μέσα από τα σκουπίδια, όταν δημοτικά σχολεία έκλειναν γιατί δεν είχαν άλλους μαθητές.

Πρόκειται, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων για μια εντυπωσιακή συλλογή με περισσότερα από 6.000 εκθέματα, αποτελούμενα από κάθε τι μικρό ή μεγάλο που συνέθετε τη σχολική ζωή του μαθητή και της μαθήτριας τα τελευταία εκατό χρόνια.

Σχολικές τσάντες, τετράδια και πλάκες, ένας πολύ μεγάλος αριθμός σχολικών βιβλίων με ορισμένα να χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα, μελανοδοχεία, κονδυλοφόροι, χάρτες, ξύλινα θρανία, φωτογραφίες, απολυτήρια, πτυχία, διορισμοί δασκάλων, εγκυκλίους του υπουργείου Παιδείας, όργανα φυσικής, χημείας και μαθηματικών, χειροποίητες εικονογραφημένες πινακίδες για την καλύτερη κατανόηση των μαθημάτων, σχολικές ποδιές, εγκυκλοπαίδειες, πολύγραφοι, καζάνια για την παρασκευή του συσσιτίου την περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου, ακόμα και λαγοπόδαρα που τα παλιά χρόνια οι μαθητές χρησιμοποιούσαν για να σβήνουν τις πλάκες, όταν δεν υπήρχαν τετράδια.

Είναι φτωχές οι λέξεις να περιγράψουν αυτή τη συλλογή σχολικών αντικειμένων και αναμνήσεων που υπάρχει συγκεντρωμένη σε λίγα μόλις τετραγωνικά. Είναι όμως σίγουρα πολύ μεγάλη η συγκίνηση των ενηλίκων που την επισκέπτονται σήμερα και γυρνούν τον χρόνο πίσω, ανατρέχοντας στις προσπάθειες τις δικές τους αλλά και των δασκάλων τους να μάθουν γράμματα. Την ίδια ώρα, είναι μεγάλος ο θαυμασμός των σημερινών μαθητών που διαβαίνουν την είσοδο του χώρου και διαπιστώνουν τις δύσκολες συνθήκες και τα λιγοστά εκπαιδευτικά μέσα που χρησιμοποιούνταν πριν από αρκετά χρόνια για να μάθουν κάποιοι άλλοι μαθητές να γράφουν και να διαβάζουν.

«Σήμερα, αρκεί ο δάσκαλος να έχει σε μια τάξη έναν υπολογιστή κι έναν προτζέκτορα για να μπορέσει να κάνει το μάθημά του», επισημαίνει εύστοχα ο κ. Βεργόπουλος, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, και συνεχίζει: «όλα όσα είναι συγκεντρωμένα σ’ αυτόν τον χώρο αποτελούν πλέον αντικείμενο επιστημονικής μελέτης καθώς παρουσιάζουν την εξέλιξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας στα δημοτικά σχολεία. Επίσης, τάξεις μαθητών μαζί με τους δασκάλους τους επισκέπτονται τη συλλογή και υλοποιούν διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα δίνοντας στα παιδιά την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά πώς εξελίχθηκε το σχολείο στο πέρασμα των ετών».

Ως δάσκαλος ο ίδιος και προερχόμενος από μια μεγάλη εκπαιδευτική οικογένεια που έβγαλε πολλούς δασκάλους θεωρεί σημαντικό να γνωρίζει κάποιος τις ρίζες του. Είτε αυτές αφορούν την καταγωγή του, είτε το επάγγελμα- λειτούργημα, που επέλεξε ν’ ασκήσει. Αυτό ήταν και το ερέθισμα για τον ίδιο να ξεκινήσει τη συγκέντρωση αυτού του πολύτιμου και πλέον σπάνιου εκπαιδευτικού υλικού, μέσα από το οποίο παρουσιάζεται η εξελικτική πορεία του σχολείου και της εκπαίδευσης.Ο ίδιος κάνει λόγο για μια «γλυκιά τρέλα», για την οποία δεν μετανιώνει ούτε μια στιγμή. «Πόνεσα για να βρω όλο αυτό το υλικό, δαπάνησα χρήματα για να αποκτήσω εργαλεία και βιβλία κι έπεισα ανθρώπους να μού δωρίσουν πράγματα ώστε να μην χαθούν ή καταστραφούν. Κάποτε οι ίδιοι οι δάσκαλοι ζωγράφιζαν εικόνες, κατασκεύαζαν εργαλεία και όργανα, έγραφαν ιδιόχειρα βιβλία γιατί είχαν ζήλο και πειθώ προκειμένου να μεταδώσουν γνώσεις και να μάθουν γράμματα στα παιδιά. Τίποτα δεν ήταν αυτονόητο και δεδομένο. Απαιτούνταν κόπος και προσπάθεια, όχι μόνο από τον δάσκαλο αλλά και τους μαθητές».

Από τα πιο εντυπωσιακά κομμάτια της ιδιαίτερα πλούσιας συλλογής του είναι τα παλιά εκπαιδευτικά βιβλία. Όπως ένα βιβλίο γραμματικής του 1874 σε τρεις γλώσσες -Ελληνικά, Γαλλικά και Οθωμανικά, όταν ακόμα κάποιες περιοχές της Ελλάδας ήταν υπό οθωμανική κατοχή. Επίσης, ένα βιβλίο γεωγραφίας τυπωμένο στη Σμύρνη στα τέλη του 19ου αιώνα, που έφερε την έγκριση του υπουργείου Παιδείας και της εκπαιδευτικής πατριαρχικής επιτροπής και ήταν «ΠΡΟΣ ΧΡΗΣΙΝ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΣΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΑΜΦΟΤΕΡΩΝ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ».

Εντύπωση προκαλεί μια έκδοση «ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ», με ομιλίες του λόγιου και αρχιεπισκόπου Νικηφόρου Θεοτόκη, τυπωμένη στην Αθήνα το 1840. Στις αρχικές σελίδες αναφέρεται ότι η πρώτη έκδοση τυπώθηκε στη Μόσχα το έτος 1796, με δαπάνη της Ζωσιμαίας αδελφότητας και η δεύτερη στη Βενετία το έτος 1831, με δαπάνη της ίδια αδελφότητας «δια της αγρύπνου φιλογενείας του εξοχωτάτου Κυβερντήτου της Ελλάδος ΚΟΜΗΤΟΣ Ι. Α. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ».

 Ακολουθήστε τις ειδήσεις του BestNews στο Google News

διαγωνισμός το δέντρο της ζωής

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: Ένα υπέροχο κόσμημα «ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ» σας περιμένει!


Πηγή
Author: Κατερίνα Ματέρη

spot_imgspot_img
spot_imgspot_img

Related Articles

Ακολουθήστε μας

2,056FansLike
40FollowersFollow
spot_img
spot_img
spot_img

Τελευταία Νέα