Σχολιάζει ο Αθανάσιος Μπέλτσος
Αυτό που πρέπει να ξεχωρίσει στον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση κατά του Οθωμανικού Ζυγού είναι το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα εκ γεννήσεως του κράτους στηρίχθηκε σε κόμματα αντίγραφα ξένων δυνάμεων, κάτι που δυστυχώς διαιωνίζεται μέχρι σήμερα και επέφερε σωρεία δεινών που καθιστούν την απελευθέρωση από τα δεσμά, ψευδεπίγραφη.
Να θυμίσω ότι το νεοελληνικό κράτος βασίστηκε σε ένα πολιτικό σύστημα που το αποτελούσαν το Αγγλικό , το Γαλλικό και το Ρωσικό κόμμα. Πλήρης απουσία της έννοιας Ελλάδα. Αυτό δείχνει νοοτροπία αποικίας που δυστυχώς αντικατέστησε τον Οθωμανισμό με μια επικυριαρχία των Μεγάλων Δυνάμεων Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και Ρωσία οι οποίες ανταγωνίζονταν να επιβάλλουν τα συμφέροντα τους προωθώντας πρόσωπα και διχάζοντας τον ελληνικό λαό.
Αυτός ο εθνικός διχασμός μετεξελίχθηκε στην διαμάχη Αριστεράς και Δεξιάς με τις γνωστές συνέπειες την μαύρη περίοδο μετά το 1944 και την γερμανική κατοχή, αλλά και στην περίοδο της επταετίας των συνταγματαρχών. Αριστεροί, φερέφωνα των Σοβιέτ που ονειρεύονταν η χώρα να προσαρτιστεί στο σιδηρούν παραπέτασμα παραδίδοντας στον Στάλιν τα κλειδιά της χώρας και Δεξιοί υπάλληλοι-νενέκοι των Άγγλων – Γάλλων- Αμερικανών και Γερμανών που δημιούργησαν ένα κράτος αποικία ξένων συμφερόντων και εγκαθίδρυσης μιας εσωτερικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ.
Μπορεί η χώρα να επέλεξε και σωστά τον ευρωπαϊκό δρόμο, δεν θα μπορούσα να φανταστώ την χώρα μου σαν μια Αλβανία του Χότζα, αλλά παράλληλα επέλεξε ένα δρόμο υποτέλειας και υποταγής. Η υποδουλωμένη και κατεστραμμένη Ελλάδα προσπάθησε να σταθεί στα πόδια της, στην πραγματικότητα όμως οι πυλώνες στήριξης ήταν εισαγόμενοι που ήθελαν όπως και στις μέρες μας, μόνο να πάρουν. Από την επιβολή του Όθωνα και των Αντιβασιλέων στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος , μετά τη δολοφονία Καποδίστρια, μέχρι την σημερινή περίοδο της δυναστείας Μέρκελ Σόιμπλε Φούχτελ, η χώρα κινείται πάνω σε ράγες εθνικής αμνησίας και υποτέλειας. Η Απελευθέρωση που ποτίστηκε με αίμα αντικαταστάθηκε με μια νέα μορφή δυναστείας. Το πνεύμα της υποτέλειας κυρίαρχο. Πάντα αναζητούσαμε μια ξένη δύναμη ως εγγυήτρια, ως σωτήρια. Ακόμη και την περίοδο της προετοιμασίας του 1821, οι ηγήτορες έθεταν ως προϋπόθεση για τον εθνικό ξεσηκωμό την συμμετοχή μια ξένης δύναμης.
Στα νεότερα χρόνια ακολουθώντας την ίδια γραμμή αντί να χαράξουμε μια εθνική πολιτική, πορευτήκαμε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση σαν φτωχοσυγγενείς, σαν τα καλά υπάκουα παιδιά που έλεγαν και λένε ΝΑΙ σε κάθε αντεθνική πολιτική που συρρίκνωνε τη χώρα. Είπαμε ΝΑΙ στις ευρωπαϊκές πολιτικές που διέλυσαν τον πρωτογενή τομέα, είπαμε ΝΑΙ και ανεχτήκαμε τον ευρωπαϊκό φιλοτουρκισμό και υιοθετήσαμε πρότυπα που αποκαθήλωσαν την Ελληνική Παιδεία και σκέψη. Είπαμε ΝΑΙ στην αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας( Ίμια), στο ξεπούλημα της Μακεδονίας στα Σκόπια, στην ισλαμοποίηση με την επέλαση της μεταναστευτικής εισβολής.
Η χρονιά που διανύουμε δεν θα πρέπει να μετατραπεί σε πανηγυράκι πολιτικών σκοπιμοτήτων και κερδοσκοπίας (στα πρότυπα του Αθήνα 2004), αλλά να αποτελέσει την απαρχή για να αλλάξει ο ελληνισμός νοοτροπία και να αποβάλλει το αίσθημα υποτέλειας και κατωτερότητας που το διακρίνει. Όσο θαρραλέοι είναι κατά βάθος οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, έτοιμοι να θυσιαστούν όπως τόσα παλικάρια μας, τόσο φοβικοί και υποδουλωμένοι είναι όλοι αυτοί που την εξουσιάζουν. Η σάπια ελίτ, των χαρτογιακάδων και των πολιτικάντηδων. Ακριβώς όπως τότε που μια Φιλική Εταιρία έστησε ένα παραμύθι για να στρατολογήσει πατριώτες και ένας Παπαφλέσσας με έναν Κολοκοτρώνη με την «τρέλα» τους ενέπνευσαν τους υποδουλωμένους, κόντρα στις ενστάσεις της βολεμένης ελίτ των προυχόντων και των καλαμαράδων.
Ο συμβολισμός με την Γιάννα Αγγελοπούλου στο τιμόνι της επιτροπής για τα 200 χρόνια αποτυπώνει αυτή τη νοσηρότητα, την εθνική μιζέρια και την παθογένεια. Οι μέχρι σήμερα πρωτοβουλίες δείχνουν πως κινούμαστε πάνω σε μια λογική επικοινωνιακής διαχείρισης και απομάκρυνσης από τα διαχρονικά μηνύματα της επανάστασης του Γένους, σαν κάποιοι να προσπαθούν να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που συνδέει το χθες με το σήμερα. Οι αξίες, οι παρακαταθήκες αντικαταστάθηκαν από την πολυπολιτισμικότητα, άμβλυναν τις γωνίες και παραχάραξαν την ιστορική αλήθεια και ο ελληνισμός αντιμετωπίζεται σαν μια ξεπερασμένη αναχρονιστική ιστορική περίοδο, της οποίας οι πρωταγωνιστές διαβάλλονται και λασπολογούνται συστηματικά από μια βρώμικη συμμορία εργολάβων του χρήματος, διεθνιστών και εθνομηδενιστών.
Τελικά τι εορτάζουμε; 200 χρόνια ελευθερίας ή υποδούλωσης;
Μπορεί να κάναμε βήματα αλλά αυτό που τελικά θα επιβεβαιωθεί 200 χρόνια μετά είναι πως η Ελλάδα άλλαξε αφεντικό – δυνάστη και παραμένει καθηλωμένη και μετεξελίσσεται σε μια άμορφη μάζα πολιτών χωρίς ταυτότητα και εθνική συνοχή και συνείδηση, στην οποία κυριαρχούν οι επιβήτορες.
Πηγή
Author: admin.user
